Zomaar een droomlocatie in Teteringen

28 maart 2023

Vandaag kwamen Maarten en ik bij elkaar om onze wekelijkse dinsdag te gaan wandelen in Teteringen. Teteringen is mijn geboortedorp en ik vond het leuk om overal even langs te rijden. Het vroegere gemeentehuis, het dorpsplein, mijn oude basisschool. Overal herinneringen van opgroeien in een klein dorp. De huizen van vriendjes en vriendinnetjes van vroeger lagen overal verspreid. Mijn jeugd was gelukkig en geborgen. Daarvoor voel ik een diepe dankbaarheid.

We gingen gewoon lopen en laten ons leiden door ons gevoel. Met mss toch een bepaalde quest in gedachten. Waar zouden we ons vuur kunnen brengen?

Eerst liepen we langs een plek om te leren survivallen. Zou kunnen. Niemand daar..

We liepen verder. Achter de bomen doemden grote gebouwen op. Onze nieuwsgierigheid trok ons erheen. Wat is dat voor plek? We willen het weten! Toch een route gevonden langs het hek. Voor mij is er de verwondering: waarom weet ik niet wat hier is? We lopen langs een kleine versie van een amfitheater. Perfect voor ons kampvuur, maar dan ook écht!

Het terrein op waar je vrij kan wandelen en daar even vragen of we het theater als locatie mogen gebruiken. En wat is de functie van die enorme gebouwen? We mochten onze vraag mailen. Oh en er wordt begeleiding voor jongeren gegeven. Zijn wij niet gewoon tegen een droomlocatie aangelopen vandaag?

Verderop het terrein kwamen we de schoonmaakster tegen. Volgens ons stond ze mss wel het dichtst bij de kinderen die daar zijn. Haar liefde en passie was merkbaar en het inspireerde me. Wellicht kunnen we haar in een verder stadium betrekken. Het contact is er al tussen haar en de jongeren die we zoeken.

We lopen verder. Een voetbalveld en nog een vuurpit. Onze droom van een nieuwe school leeft ook in ons dus wij zagen bij het eerstvolgende gebouw in gedachten een school oppoppen. Ideaal zo vlak bij het bos. Met grote grasvelden om te rennen, te spelen. Wat is het mooi om de magie te voelen. Het daar lopen, met iedere stap meer te ontdekken. Het leven voelt soms echt alsof alles mogelijk is.

In de middag ontstaken wij ons allereerste vuurtje. Hout uit Teteringen en uit Den Dungen tot een (ongeveer) brandend geheel. Wat hadden we een lol. Gewoon met ons samenzijn. Dat is genoeg. En wat bier :)