Social Studies in het Floraliapark

Een beetje zenuwachtig rijd ik naar het Floraliapark in Oosterhout. Al heel vaak ben ik er langs gereden op weg naar mijn ouders. Me altijd wel afgevraagd wat dat was, maar nog nooit was ik er binnengestapt.

Maarten komt naar buiten en we lopen naar de groep studenten. Ik vind het altijd spannend om zo in een groep te komen, maar alles werd makkelijker toen de docent vertelde dat hij ook in Den Dungen woont. Maaskantje en de beroemde friettent kwamen voorbij en het ijs was al gebroken.

Een kort moment van voorstellen en uitleggen wat de opleiding social work inhoudt bracht ons nog wat dichter bij verbinden.

Het leek of we allemaal wel op een lijn zaten met gedachten over de maatschappij en dat ons vuur van verbinding wel een lastig concept is om over te brengen als je het nog niet ervaren hebt. Makkelijker zou het zijn wellicht als er een doel benoemd kan worden.

We gaan uiteindelijk toch heerlijk zonder doel een vuurtje maken, behalve dan een vuurtje te maken. De groep werd gesplitst: een groep maakte ons fakkelpakket open en de andere ging buiten met een tas hout een vuurtje organiseren.

Als ik er buiten bij kom staan hadden ze het al gefixt. Heel snel, bedenk ik me nu al schrijvende. Het contact ontstond makkelijk. Ik voel daarin altijd een mix van dankbaar zijn en blijdschap. Om te mogen/kunnen verbinden met een ander.

Wat naar voren kwam tijdens het vuurtje was: de studenten voelen altijd een ‘moeten’. Er is altijd een doel, anders doen ze het niet. Ze hebben namelijk al genoeg te doen. Er is eigenlijk geen tijd om bezig te zijn met leuke dingen. Het raakte ons beiden dat ze de wereld zo ervaren.

Het begeleiden van een groep vinden ze belangrijk. Mag er stilte zijn? Er ontstond wat discussie. Stilte is belangrijk in gesprekken. Maar ook weer niet te veel zodat niemand meer iets durft te zeggen. Afgestemde vragen stellen helpt dan.

Spreekstokjes was een prachtig idee wat opkwam, dus je houtje in het vuur gooien als je iets wil zeggen. Plekken actief benaderen om locaties en jongeren te kunnen vinden was een andere suggestie. Wat er ook ontstond was enthousiasme voor het idee. En behoefte aan meer van dit en het te delen met anderen.

De zoon van Maarten was halverwege aangesloten bij de groep. Hij zorgde goed voor het vuur en er ontpopte zich een tweede vuurmeester. Het was mooi om te ervaren dat iedereen kon ZIJN in deze groep, al was het maar voor even.