Een vlinder gered

We waren voor het eerst met het vuur van verbinding in Den Dungen. Een klein groepje kinderen, waaronder mijn eigen vier gingen een vuurtje maken. Mijn jongste kwam een paar weken terug met de vraag: wanneer komt Maarten met het vuurtje hier? Dat moest dus zeker gemanifesteerd worden.

Hij bleek een echte vuurmeester te zijn. Van begin tot eind was hij geïntrigeerd door hout en vuur. Eerst ging hij met Maarten hout doormidden zagen zodat we een minifakkel konden maken.

Het hout nodigde uit tot spelen en bouwen. Domino ontstond op de tafel. Er werd een vliegtuig gemaakt en ook een onderdeel van een stal door de meiden. We maakten meerdere fakkels. Maarten creëerde een tweede vuurplaats en we zagen een vlinder tevoorschijn komen van tussen de stenen. We hoopten dat deze vlinder nog weg zou kunnen vliegen. De kinderen zetten 'm op een veilig plekje. Hij bewoog gelukkig steeds meer met zijn vleugels.

De fakkels werden aangestoken en met verschillende bij elkaar werd het al snel een mooi vuurtje. Ook mijn andere kinderen schoven even aan. Er werd gesproken over een pannenkoekenkraam en verveling. Ideeën krijgen ruimte. Dromen... Wat is er eigenlijk niet mogelijk in het leven?

Ik merk dat de tijd bij vuur helend werkt. Ik kon er afgelopen maanden niet in zijn geheel zijn voor de kinderen door bepaalde redenen. Door aanwezig te zijn bij wat er ontstaat. Deel te zijn van het proces ben ik er bij. Zo sta ik in verbinding met ze en kan ik zien wat er leeft. Ik heb daar van genoten.

Ik heb andere mooie momenten gezien. Iedereen komt tot rust bij vuur. De positieve flow lijkt voor mij belangrijk voor het verwerken van situaties die geweest zijn.

Dit vuurtje duurde wel een paar uur alles bij elkaar en voelde voor mij als een prachtige manier om de woensdag met elkaar te beleven.

Toen we keken aan het einde was de vlinder verdwenen. De vrijheid in..